20 Ιούν Κάνουμε πολύχρωμη τη ζωή μας

Πώς να κάνουμε πολύχρωμη τη ζωή μας; Είναι εφικτό;

Στα σεμινάρια και τις ομιλίες μου για το Απολαμβάνειν, κάθε φορά που δείχνω αυτό το βιντεάκι (και το έχω δείξει πππππολλές φορές), την ώρα που το ξαναβλέπω μαζί με την ομάδα, περνάει η ψυχή μου από τρία στάδια: στην αρχή παρακολουθώ με ηρεμία, μετά σφίγγομαι και στο τέλος γλυκαίνω.

Η ψυχή μου γλυκαίνει, στη φάτσα μου υπάρχει μόνιμα ένα συγκινημένο χαζοχαρούμενο χαμόγελο και όταν το βιντεάκι τελειώνει πάντα λέω σε όσους παρακολουθούν «Δείτε, δείτε και τις εικόνες μαζί με τα γράμματα». Οι εικόνες που συνοδεύουν τις σημειώσεις στο τέλος του βίντεο, ήταν η έμπνευσή μου και για τον τίτλο αυτού του κειμένου. Δείχνει οικογένειες ασπρόμαυρες και οικογένειες χρωματιστές, πολύχρωμες.

Αυτό το βιντεάκι, έχει πολλές ερμηνείες. Μπορείς να το δεις με πολλαπλούς τρόπους. Ο πιο ξεκάθαρος είναι αυτός που υποδεικνύει ο αυθεντικός τίτλος: Alike ή o Copi και ο Paste. Σε αυτό βλέπουμε πρώτα από όλα, πώς τα παιδιά αντιγράφουν το πώς ζούμε και τις κινήσεις μας, είτε απλά με την επαφή μαζί μας και το παράδειγμά μας, είτε γιατί εμείς τα καθοδηγούμε συνειδητά προς τη δική μας πραγματικότητα (την πιο σοβαρή, πιο άχρωμη, πιο «στρατιωτική»).

Αλλά για μένα, πάνω από όλα, αυτό είναι ένα animation που συμβολίζει με χίλιους τρόπους πώς μπορούμε να απολαμβάνουμε τη ζωή.

Πώς το δείχνει; Τι μας λέει;

1. Να μην τη βάζουμε (τη ζωή) σε καλούπια (Διαβάστε και ένα σχετικό κείμενο εδώ) 

Είναι τρομακτική η σκηνή όπου το παιδί γράφει χρωματιστά και χοροπηδηχτά γράμματα και του επιστρέφουν το γραπτό ξανά και ξανά «ισιωμένο».

2. Να μην προσπερνάμε την ομορφιά (δεν θα είναι πάντα εκεί)

Κάθε φορά που συναντά τον βιολιστή να παίζει κάτω από το δέντρο, το παιδί, αυθόρμητα και χαλαρά η μουσική τον έλκει και θέλει να σταθεί. Πόσο όμορφη σκηνή! Πόσο όμορφη στιγμή! Και το παιδί την αναγνωρίζει αυτή την ομορφιά.

Στο Απολαμβάνειν κινητοποιούμε όλες μας τις αισθήσεις με ένταση. Κι εδώ, στη μέση της γκρίζας πόλης που τρέχει, ένας χαμογελαστός βιολιστής μέσα σε μία μικρή όαση πράσινου, μας προ(σ)καλεί να οξύνουμε με θετικότητα την ακοή και την όρασή μας.

3. Να επιβραδύνουμε

Η σκηνή με τον βιολιστή το μόνο που «ζητάει» είναι μία στάση λίγων λεπτών. Στάση σημαίνει επιβράδυνση – slow down στα αγγλικά. Μου αρέσει η αγγλική έκφραση γιατί με αυτές τις δύο λέξεις μας λέει «αργά» και «κάτω». Και το κάτω μου θυμίζει τη γείωση αλλά και το «ρίχνω ρυθμούς».

Για μένα, η επιβράδυνση είναι η καλύτερη τεχνική διαχείρισης άγχους. Νομίζουμε ότι αν τρέξουμε και βιαστούμε θα τα προλάβουμε όλα καλύτερα, όμως συμβαίνει το αντίθετο.

4. Να χρωματίζουμε και να χοροπηδάμε

Όταν ο γονιός και το παιδί είναι χαρούμενοι είναι και χρωματιστοί. Όταν αγκαλιάζονται σφιχτά (αγάπη το λένε μάλλον αυτό…) γίνονται χρωματιστοί. Και το αντίθετο: η ρουτίνα, η απάθεια, η βιασύνη τους κάνει γκρίζους και μελαγχολικούς.

Τα παιδιά είναι από τη φύση τους ικανά να απολαμβάνουν καλύτερα τη ζωή. Γιορτάζουν με την παραμικρή αφορμή. Νιώθουν χαρά με απλά πράγματα όπως ένα παγωτό ή ένα μπαλόνι. Χοροπηδάνε, ζητωκραυγάζουν, ονειρεύονται.

Έτσι, στο τέλος του βίντεο, εκεί που ο μπαμπάς καταλαβαίνει ότι το παιδί κινδυνεύει να γίνει για πάντα γκρίζο… καθώς περνάνε μπροστά από το σημείο (που δεν σταμάτησαν ποτέ γιατί βιάζονταν…), ο βιολιστής δεν είναι πια εκεί.

Αλλά ο μπαμπάς βρίσκει τη λύση. Σε μία ξαφνική “έμπνευση” αυθορμητισμού, δημιουργικότητας, παιδικότητας και διάθεσης για θετικότητα, σταματάει στο σημείο που ήταν ο μουσικός, παίρνει ένα νοητό βιολί και ξεκινάει να παίζει νοητά. Και αυτός ο συμβολισμός αρκεί για να χαμογελάσει ξανά το παιδί και να νιώσουν γλυκιά σύνδεση στη χρωματιστή ζωή.

Έλα λοιπόν…

Ποιες είναι οι δικές σου χρωματιστές σχέσεις;

Σε ποιες στιγμές, ποιοι άνθρωποι, ποιες συμπεριφορές, σε κάνουν από γκρίζο – πολύχρωμο;

Ποιος είναι ο “βιολιστής που έχασες γιατί δεν σταμάτησες εγκαίρως”;

Πώς μπορείς συμβολικά να τον ξαναβρείς;

Πώς μπορείς να “βάλεις χρώμα” στην καθημερινότητά σου και να την κάνεις πολύχρωμη;

Υ.Γ. Όλα τα παραπάνω ισχύουν και σε όλες μας τις σχέσεις και σε όλα τα πλαίσια και όχι μόνο στο δίπολο γονείς – παιδιά.

Photo by Lucas George Wendt on Unsplash