13 Μαρ Αλλάζουν οι άνθρωποι; Ναι, αλλά με προσπάθεια.

Πιστεύω βαθύτατα στην αλλαγή. Τη δική μας αλλαγή, σαν άνθρωποι, σαν προσωπικότητες, σαν στάση ζωής.
Αν δεν πίστευα ότι οι άνθρωποι αλλάζουν δεν θα έκανα αυτό το επάγγελμα.
Αλλά χρειάζεται δουλειά.
Θέλει κόπο, χρόνο και κουράγιο να δεις τον εαυτό σου σε βάθος.
Θέλει τόλμη να ψάξεις για τα «τυφλά σου σημεία» και να τα αποκαλύψεις. Στον εαυτό σου κυρίως…

Με άγγιξε πολύ η αφήγηση της Jenny Jackson. Είναι ειλικρινής, αληθινή, αυθεντική.
Σας προσκαλώ να δείτε αυτό το βίντεο σε κάθε περίπτωση, αλλά ιδίως αν συχνά «πιάνετε» τον εαυτό σας να λέει: «Τώρα πια τι νόημα έχει στην ηλικία μου…», «Δεν αλλάζει ο άνθρωπος όταν μεγαλώσει», ή κάτι που έλεγε ο πατέρας μου «Πρώτα πεθαίνει ο άνθρωπος και μετά το χούι του».
Το ίδιο το γεγονός ότι είναι μία γυναίκα πάνω από ογδόντα χρονών, είναι από μόνο του ένα γεγονός που δίνει ελπίδα. Τα τελευταία 20 χρόνια, ήταν λέει τα καλύτερα της ζωής της. Κι ας το κατάφερε κάπως αργά – όπως λέει η ίδια – πάντως το κατάφερε.

Η Jenny (έτσι απλή και προσιτή που είναι, θέλεις να της μιλήσεις κατευθείαν στον ενικό), μιλάει για πολύ δύσκολα πράγματα που όμως κατάφερε να τα αγγίξει, να τα δει, να τα προσπαθήσει. Αλλά ταυτόχρονα, καθώς κινείται και ζωγραφίζει τους πολύχρωμους πίνακες της, καθώς περπατάει δίπλα στη θάλασσα, μιλάει και για τη χαρά της ζωής.

Ας δούμε τι μάς λέει :
• Το ταξίδι της ανακάλυψης δεν είναι εύκολο.  Αλλά πρέπει να βρεις ποιος είσαι και γιατί είσαι όπως είσαι, για να μπορέσεις να εξελιχθείς και να αλλάξεις. Χρειάζεται να προσπαθείς ξανά και ξανά.

• Τα αρνητικά μοτίβα ζωής, αν τα επεξεργαστεί κανείς, μπορούν να μεταμορφωθούν. Συνδέεται κανείς με τους κοντινούς του ανθρώπους, ξανά και ξανά με τους ίδιους δυσλειτουργικούς τρόπους που έμαθε – αν δεν τους «ξεμάθει». Αλλά μπορεί να τους ξεμάθει αν δουλέψει γι αυτό.

• Τη ζωή μας τη φτιάχνουμε εμείς. Αν πάρεις λάθος δρόμο πρέπει να περιμένεις μέχρι να βρεις ξανά τον σωστό. Αλλά και να είσαι έτοιμος να τον βαδίσεις, τον σωστό δρόμο που ανακάλυψες.

• Η ζωή μοιάζει με τη ζωγραφική. Αν φοβάσαι την ώρα που ζωγραφίζεις, το έργο σου δεν ολοκληρώνεται. Δεν «προχωράει». Πρέπει να αφήσεις το φόβο, πρέπει να ξέρεις μέσα σου ότι αυτό είναι να κάνεις και να το κάνεις με σεβασμό.

• Φτάσε μέχρι πολύ βαθιά. Γιατί μόνο έτσι θα μπορέσεις να «αναρριχηθείς» έξω από τα επαναλαμβανόμενα αρνητικά μηνύματα που έχουν καταγραφεί μέσα σου για πολλά χρόνια.

• Κάν’το όσο γίνεται πιο νωρίς. Το ταξίδι εξερεύνησης του εαυτού, όσο πιο νωρίς ξεκινήσει τόσο καλύτερα. Θα έχεις έτσι την ευκαιρία να ζήσεις τη ζωή σου «εν αρμονία» (in peace) και να μετανιώνεις για όσο γίνεται λιγότερα πράγματα.

Και τέλος, αυτό που μας λέει, είναι ότι ένα κίνητρο για να τα καταφέρεις όλα αυτά είναι  να σκέφτεσαι ότι η ζωή είναι απίστευτα όμορφη και αξίζει να την απολαμβάνεις στο έπακρο.

«Γιατί δεν κάθομαι στη γωνιά μου και να γίνω μία ηλικιωμένη γκρινιάρα γυναίκα όπως θα περίμενε κανείς; Νομίζω εν μέρει αυτό έχει να κάνει με την αγάπη μου για την ομορφιά. Η ζωή είναι όμορφη, η ζωή είναι εκπληκτική και το σημαντικό δεν είναι η εμφάνιση αλλά η ικανότητα να συνδέεσαι με τον κόσμο και τους ανθρώπους».

Βάλτε τις ειδοποιήσεις στο αθόρυβο, μεγαλώστε την οθόνη στον υπολογιστή ή στο κινητό σας και απολαύστε την αφήγηση ζωής της Jenny Jackson.

A film by Green Renaissance.

Video from KarmaTube